18.6.13

My Love Will Reach You

My love will reach you,
Like the streaks of light
When the sun rises in the meadows.
It will slip right through your window
To touch your skin, caress your hair,
And you will wake up with the cold breath
Of the flowers everywhere.
By then the gloom will go away,
Your gloom will go away.
But if rain must put out the fire of dawn,
My love will reach you still.
Through the droplets that fall atop your roof,
Through the moist that slide down from the pane.
As you look outside and sip your tea
And watch the strangers peacefully,
I hope that you remember me.
Do you remember me?

The Ship


Life is but a wrecked ship,
Longing to go back ashore.
In the midst of a turbulent sea,
The waves, they slap in such abhor.
And if this angry sea be calm,
Hear the sound of silence.
It fills the ship that is nowhere-bound
Awkward, nearly deafens.
But so, but so, that wrecked ship
Continues to journey through the deep.
Finding things that it could keep,
It sails, it sails and never sleeps...


Dito, Sa Dalampasigan

                                                    Dito, sa dalampasigan                                                     
Sa gaslaw ng mga alon,
Sino bang makasasalba?
Buhangin na walang pagkikimkim
Dagat na walang pagpapatawad
Ako, na wala nang magagawa.

Dito, sa dalampasigan
Aking pinagmasdan
Bakas ng iyong mga paa
Sa buhangin.
Mga butil ay unti-unting
Tinatangay ng mga alon.
At maya-maya pa’y maglalaho na
Ang mga bakas na sa paglisa’y
Dala na rin ang iyong mga ala-ala.
Anong puwang nitong marka
Kung ang dagat at buhangi’y
Sadyang pinag-isa?
Anong silbi ng mga ala-ala
Kung ibabaon lang rin naman ito
At hahayaang agawin ng dagat
Sa buhanging walang pagkikimkim,
Sa buhanging walang pakialam?
Gaya ng pagbaon mo
Sa ala-ala ng iyong mga pangako.
Gaya ng iyong hinayaang
Anurin na rin ang aking tiwala.
Buhagin nga’y walang kinikimkim.
Tulad mo.

Dito, sa dalampasigan
Sa aking pagtanaw
Sa tuluyang pagtatagpo
Ng langit at ng dagat
Sa dako paroon,
Itong walang hanggang kumot ng asul
Na siyang nagsisilbing
Panangga sa dagok ng aking damdamin
Ang siya ring sumugpo sa talang kahel
Hanggang sa ang init nito’y maglaho,
Hanggang sa ang liwanang nito’y
Magmistulan nang abo.
Gaya ng iyong pagpundi
Sa liwanang ng aking mga mata.
Gaya ng iyong pagkitil
Sa aking pag-ibig
Na kani-kanina’y nag-aalab pa.
Dagat nga’y walang pagpapatawad.
Tulad mo.

Dito, sa dalampasigan
Nag-aamok ang hangin
Binubunyag ang sikreto
Dala-dala ang katotohanan.
Aking naulinigan, pagtangis ng hangin—
Ang tangi kong kakampi,
Sinasampal ang aking kaluluwa.

Dito, sa dalampasigan
Nahihiyang dumungaw ang mga bitwin
Sa kalangitang nagdadamot ng liwanag.
Gaya ng pagdadamot mo ng kaliwanagan.
Gaya ng pagtatago mo ng katotohanan.

Dito, sa dalampasigan
Sa bagsik ng tadhana,
Sa pagguhit ng luha,
Sa gaslaw ng mga alon...
Ni ang aking sarili
Ay hindi ko naisalba.
Ano nga bang magagawa?