Hinahanap-hanap kita,
ikaw na siyang pinuno ng aking puso, ang siyang pumupuno sa aking utak. Hindi
ko na nauulinigan ang mga tawa mong nakagiginhawa sa alinsangan ng gabi. Kapag
tila ang umaga’y ang bungad kay saklap, mabasa lamang ang ‘yong bati’y ako ay
handa nang humarap. Sa’yo nagmumula ang ngiti tuwing ligaya’y kay ilap. Kung
ikaw ma’y aking ipagdurusa, ito’y akin na ring galak.
Pinananabikan kita, ikaw na siyang pumupukaw hanggang sa
kadulu-duluhan ng aking haraya. Sabihin
mo lamang na ikaw pa ri’y nariyan at ako’y tatahan na. Ikaw lamang ang paglalaanan ng kahuli-hulihan
kong tinta, at pangungulila kong lulan ng mga natitirang pahina. Ikaw ang
panaginip bago matapos ang gabi. Sa larawan na lamang kaya kita makakatabi?
Dahil tila yata ang damdami’y nanganganib nang mawala. Dito lang ba matatapos,
masaya nating simula? Ngunit sakaling ang oras ma’y dumating na napawi na sa
iyo ang init ng aking halik at hindi mo na ako halos matitigan sa mata, sakaling
hindi ko na mapaalala sa iyo ang tamis ng ating pagsinta, sana... sana ako man
ay handa na ring limutin ka.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento