Putahe ni Kuya sa C11

Kagat-panyo sa sarap.

Gamit kasi ang dalawang kamay...

Sa pagbuhat ng laptop.

Labas-pasok,

Sumakabilang-bahay.

Nakita ko ang kaldero

--Kuya, ano’ng niluluto mo?

(Galing sa Mga Diskurso sa C10... ni Moran at Jader) 

Nakita Ko sa Malayo (Ang Bangs ni Zedie)

May mga ilaw na hindi nakasindi

       mula sa malayo;

Madalas ko kasi itong minamasdan

       tuwing gabi.

Nakakaaliw---

       ang siyang kadilimang sumasalamin

       sa anino mo.

Kabisado ko ang bawat kahel na tuldok

       at mismong ukit ng bundok

Kahit sinasabayan ng ugong

     ng aircon ng kapitbahay

     (na kinulang sa linis)

Sinasapawan ng pitik ng iskala

     sa byolin ni Jaydison Aniwer (kahit saan)

Ang pagdagsa ng mga alaala mo, natin

    -ag ka ba?

Tag kita.

(Galing sa Mga Diskurso sa C10... ni Moran at Jader)

Tinta

Tinta na, nabura pa

Daig mo pa ang Friction Pen

sa kawalang-pag-ingat

May laman
ang bawat halik ng panulat
sa pisngi ng bawat pahina.
Siguro—

Bigyang halaga mo naman
ang bawat titik
Hindi lahat ay makakayas

Bigyang hustisiya
Ang papel at tinta.


(Isinulat kasama si Studd Jader)

I cannot

write in chaos.

Tables turned, moss
on plates, oil escaped
from brisk movements

I'm writing on a different paper
—but never noticed
Balancing on one bended leg
of the chair, I was the one

who snapped. Wondering
If the tables will flip
themselves, adhering to the oil
as it grieves its own

reduction, the chair lost
control of me;
the moss offered no
help. Now I noticed—

the paper never choke-
d my pen. Only I

cannot write in chaos.

(A collaboration with Studd Jader)

Ang Bayani sa Sampung Pisong Punit

Tumambad sa akin itong sampung pisong punit

Na tila inilagak sa gabok ng kahapon.

Papel, may mga mukhang nakangiting pilit,

Guri-guri’t tuluyan nang nilisan ng lutong.

Sa likod ng dungis ay may nagtatagong nilalang,

Pamilyar sa lahat ang wangis at ang ngala’y matunog.

Ngunit wala nang higit pang pagkakakilanlan

Maliban sa siya’y isang bayaning lumpo.

Naisip kong araw-araw, may bayaning namamatay

Sa bawat baryang tahasang nilulustay.

At ang bawat dinadaan-daanang monumento

Ay sagisag ng nasayang na semento.

Sampung pisong pantawid sa kalam ng sikmura

Ay sampung pisong simbolo rin ng alaala

Ng lalaking nakaukit sa matayog na istatwa

Na siyang nagwaksi sa mapanakop na kadena.

Sampung pisong punit pambayad sa tiga-tugtog

Ng punebre para sa lupang kumalimot sa mukha

Na minsang kumumot sa lupa ng sarili niyang dugo

At tahimik na tumanod sa naaaping dukha.

Bayaning lumpo, ang bantayog mo’y nasaan?

Tila yata nalimot na ang iyong adhika na

‘Di rin naman kailangang madaplisan ng bala sa balat

Para lamang sa bansag na ‘dakila’.

Hindi araw-araw ay may bayaning iniluluwal,

Kaya’t marapat lang na magpugay at ating gunitain

Na baldado pa rin marahil ang lupang sinilangan

Kundi dahil sa bayani sa sampung pisong punit.

Magandang Umaga

“Ay lintek. Umaga na”, sabi ng aking kaibigan.

Nagising, balisa. Ngarag sa oras.

Minsan, ganito talaga

Ang bati natin sa umaga.

Gustuhin man o hindi.

Titig lamang ang aking sagot.

Saka lilingon palabas.

“Haha”,  sabi ko sa sarili ko,

Habang pinagmamasdang mamuti ang langit.

Nakatulog na silang lahat, at namulat nang muli.

Ako, heto.

Inupo ko lamang ang gabi.

Umaga na’t nandito pa rin.

Para saan?

Malay mo kasi, baka hindi ko  na

Makita pa ulit

Ang pagputi ng umaga

Kinabukasan.

Lahat tayo’y ngarag sa kani-kaniyang

Kadahilanan.

At hindi sapat ang bente kwatro oras

Kahit gustuhin

O kahit naman hindi.

Kahit pilitin. Lalo nama’t

Putulin. 

Finding Orion

Of different time zones

And cosmic comedy---

Tragedy, rather; playful

Satire of seconds and

Space, staged

In one atmosphere.

This is how we live:

Hot air, rise

     and

              

        Stars will fall.

               Pushing away from orbits----

         To puppets, gravity

Pulling our strings

To make greater sense

Out of mysteries.

Ergo, as the Omnipresence

Spins the Earth,

We are merely quasars

In a blanket of black---

      Known but not quite.

Skies do

            move, and

Constellations

            fade but

Once, our lives were belted

On a same plane,

In the same time zone.

It is the same atmosphere, still.

There, I found you

       Yet I lost you.

I will find you, again. 

ILoveYou.py

# The logic in love,

# I have found,

# Goes like:

def I ( ) :

    print("This much, I am willing to give: ")

    print("Myself. ")

    print("\n\nWhether or not you are willing to give back.")

               

                # allow me to

    Love( ) # for I wouldn't function without it

def Love( ) : # lacking words, however;

            # possible, in spite,

            # to be defined.

        print("\nBut if numbers represent love, ")

        heart = input("What is yours? \n")

        if heart  <  '3' :

            print("What irony it is, don't you think, to have a heart")

            print("    whose love is only less than three?\n")

        else :

            return Love( ) # for it is not always

                          # that a great love

                          # is returned by a greater love.

def You( ) :

    return I ( ) # Because in simple conclusion,

               # I just wouldn't function without loving You.

I ( ) # Love

You( )

# [Press F5 to run program.]

# ( Compile this using Python 3.0.1)

Ikatlong Palapag

Ikatlong palapag, sa may kaliwa.

Hindi sa bukana, hindi rin sa dulo.

Medyo may pagkaalanganin.

Pintuang hindi nagbubukas.

Limang piso’t bentsingko kada tambay.

Maligamgam na kape.

Makunat na kaibigan.

Pundido ang ilaw.

Nagbabagang upos sa balat

Ng nagkukumahog na mangmang.

Mapurol na panulat, papel na gusot.

Magpigil ka muna ng ngiti,

Bukas na tayo magkuwentuhan.

Sa silyang tatatlo ang paa, uupo.

Saka iikot ang mundo.

Magliliha ng utak,

Manganganak ng pilosopiya,

Magbabasag ng paniniwala,

Magbabatuhan ng tanong.

Kailangan ko pa bang isipin iyan?
Gusto ko nang umuwi.

Teka---

Dito nga pala ako nakatira.